Yas yüzükleri
yaban olaydım gelirdim merhamet sathına içimdeki bu fazla yaldızı döker makas değiştiren trenlerin permilerine sığınarak uzak çocuklarıyla konuşurken hep sesi titreyen babamın ilmini anlardım o zaman: ey bulanık geçmiş, onun gam oğulları neden babalarla bu kadar sus çocuklar. |