Beyrut'ta deniz yok
Caddelere boşalır gibi dağılan ateşler aşıkları ayırmadı. Beyrut’un çingene günbatımı, şarkılarındaki asi feryatlar gibi gökyüzünü tutuşturuyordu. Ben yerden bir su gibi fışkırıyordum. O feryatlar beni duygulandırır; ağlayanlarla birlikte yere yıkılıyordum, sorularıyla dökülüyordum; uzayan yollara arabaların yıtılan klakson çığlıklarıyla ve sesi bağırmaktan kısılanlarla birlikte akıyordum... Kayıpları, kayıp bürolarından sorardım. Şimdi kendi kayıp tenimde seni anımsıyorum...
“İnce bir tarzla yazıyor. Muhteşem bir başlangıç. Arap edebiyatında müthiş bi kadın hikayeci doğuyor.”
Yasin Rafaki | 
