Zindana Diyarbekirê û şoreşgerıya me - 2
Di xweş êvareke gulanê de çavên min girêdayî,
destên min kelepçekirî
gava li bendî dora êşkenceyê bûm,
bayekî hênik li sênga min dida
mezinahiya te ji min re digot
azadî!
Heger ku ez di deryaya dijwariyan de dijîm û
ji dijwariyan re hosteyên xwe dibêjim;
heger ez bi wan pirtikên tîrêjên rojê ku dikevin
taritiya min rojê bêhempa his dikim; û heger
hizna li ser hestên min wek ku kêfxweşiya
evîndariya te dizanim, bawer bike ev hemû
ji bo evîna te ye
azadî!
Bila ew bizanibin ku min
tu di quncikên herî tarî û
di dilê xwe de di cihê herî pêşî de hilgirtiye
azadî!
..... | 
