|
PÊŞGOTIN
Helbestên "Dîwana Hestiyan” destdayîna jiyan û mirinê ne
Gereke nazenîn e li giyanî
Carinan siya darekê dixemilîne
Carinan dibe straneke bêziman...
Carinan nanek germ, carinan dibe aveke şêrîn...
Carinan meş e, carinan êş e, carinan can e an jî cemal e
Carinan dibe bilbil dixwîne, dibe xalxalok bi hêviyan re difire
Dibe mirin, dibe kapek li ber qirikê
Dibe peyva li ber sekeratê, carinan misqalek xew e
Carinan reqsvaneke li ser keskesorê ye
Çengek ax li welat zêde dike, carinan ji paleyekê re dibe hênikayî
Carinan malekê ava dike, jiyanekê li dar dixe
Carinan dibe nêrîna dawî, dibe qîrîna reşayiyê
Vejînekê difûrîne, wahiyek pêk tê
Pê re dibe wate, li ber ziraviya lavlavokan
Dibe wênekar nîgaşan dineqişîne
Carinan dibe kêliyek vehesîn
Dimeşe ber bi siya sar ve
Ji kerr û lalan re dibe berbejnek ji bo bihuştek welatî
Dibe ba, bager, bablîsok, pê re dibe şer...
Carinan dibe jehr, xwînê ziwa dike
Ji jineke asê re kezî ye
Li ber devê şivan bilûr e
Dibe zelzeleyek di nava peyvan
Dibe derdekî bêderman di nav "Hestiyên Dîwanan” de
Dibe Derwêş dinale, dibe dayik dilore
Ev helbest tiştek nebin jî
Parçeyek heqîqet in...
G. Akin
Bazbend
"ez hem agir im hem jî qirşik û aliyekî
min aliyê din dixwe û dihêre."
xelîl cîbran
vejîn
kalekî, darekî hişk
nîşan da û got:
"ma ev êdî şîn dibe?" ji rojê re
le îro
keviran jî zîl daye
li welatê vî kalî
| 
