La bibliothèque numérique kurde (BNK)
Retour au resultats
Imprimer cette page

Siya bêdengiyê


Auteur :
Éditeur : Aram Date & Lieu : 1987-01-01, Stenbol
Préface : Pages : 108
Traduction : ISBN : 975-8242-51-2
Langue : KurdeFormat : 135x205 mm
Code FIKP : Liv. Ku. 32Thème : Littérature

Présentation
Table des Matières Introduction Identité PDF
Siya bêdengiyê

Siya bêdengiyê

Suzan Samanci

Aram

Suzan Samanci; di sala 1962'yan de li Amedê hatiye dinê. Samanci, destpêkê bi ristina helbestan dest bi wêjeyê kir. Helbestên wê yên pêşîn di nav salên 1985-1987'an de di kovara "Sanat olayı" de weşiyan. Çîrokên xwe yên pêşiyê di pirtûka bi navê "Eriyip gidiyor gece" (Şev dihele û diçe) de dan ser hev. Pirtûkên wê yên çîrokan; di sala 1993'an de "Reçine kokuyordu Hêlin" (Bêhna gêzoyê ji Helinê dihat) (weşanên Can), di sala 1996'an de "Kıraç dağlar kar tuttu" (Çiyayên bejî berfê girtin) (weşanên Can) weşiyan. "Reçine kokuyordu Hêlin" bi heman navî li Swêdê bi zimanê alman, li Spanya û Belçîqayê jî bi zimanê flamanî weşiyan. Û "Kıraç dağlar kar tuttu" jî, li Macarîstanê çap bû. Dîsa, "Reçine kokuyordu Hêlin" bi navê "Bajarê mirinê" ji Weşanên Avesta derçû. Pirtûka wê ya bi navê "Kıraç dağlar kar tuttu" di pêşbaziya çîrokan a Orhan Kemal de xelata duyemîn ya sala 1997'an wergirt. Çîroka Samanci ya bi navê "Perili kent" (Bajarê bi perî") di pêşbaziyeke "Radyoya dengê Almanyayê de", di nav 25 ên pêşiyê de hate nirxandin û bi zimanê tirkî û alman weşiya. Çîroka wê ya bi navê "İki anne" (Du dayik) jî li ingilîzî hate wergerandin û di kovara PEN'a navnetewî de cih girt.


"Ez her dem, xwe qismen bi çavên ên din dibînim."

Willam L. Randall

ERRRIK

Li bin dara li ber rawestgehê mîna peykerekî sekinîbû. Lîçika ku ji pozê wî diherikî bi pişta destê xwe paqij dikir û bi wan çavên xwe yên sorbûyî kesên ku diçûn û dihatin dinihêrî. Ji qîre-qîran, ji dengê firêna wesaîtan vediciniqî û pê re jî serê xwe dikişand nava saqoyê xwe.

Bihar bû. Dar û ber bi gûşiyên leylaqan xemilî bûn. Li ser rûyê însanan ew mestbûna şîrîn a biharî veniştîbû. Dema em di ber wî re bihurîn di bin çengê xwe re li me dinihêrt. Destê xwe bir ser lêvên xwe yên ku mîna karokan nepixî bûn û ji me cixare xwest. Me du heb danê. Bi kenekî tewş devê wî vebû. Ew diranê wî yê mîna bizmareke zengargirtî, xuya kir.

Destê min û Sunayê di nav hev de bûn. Min destê wê dişidand û li kuncikên xewle ew radimûsa. Şerm dikir. "Wisa meke! Wê hinek me bibînîn" digot û pê re jî li der û dorê dinihêrî. Paşê bi kelecan got, "Wa li dû me tê!" Min got, "Kî?" Devê xwe anî ber guhê min û got, "Ew mêrikê ku me cixare dayê."Hilma wê ya ku bêhna qehwê jê difûriya hundirê min dixdixand. Min destê wê hîn bêhtir Şidand û min got, "Bila bê, wê çi bibe?" Dema em li serê kolanan, ji vî aliyê rê derbasî kolana din dibûn, min di ser milê xwe re awirek dayê; ewê ku me cixare dabûyê di nava wî saqoyê xwe yê fereh de bi çindikan dimeşiya û hilmên ku ji cixareyê dikişand, ber bi ezman ve pif dikir. Di nava kolanê de her du milên xwe ji hev vekirin û rast sekinî. Dema her du milên wî wiha vekirî li hewa sekinandî bûn, eynî di dirûvê kêlîkeke girs a tirsnak a di nav bostanan de bû. Wekî ku bi me re biaxife, peyvine ...




Fondation-Institut kurde de Paris © 2024
BIBLIOTHEQUE
Informations pratiques
Informations légales
PROJET
Historique
Partenaires
LISTE
Thèmes
Auteurs
Éditeurs
Langues
Revues