Versions- Nûbihar, n° 99 [İstanbul, 2006]
- Nûbihar, n° 100 [İstanbul, ]
- Nûbihar, n° 112 [İstanbul, 2010]
- Nûbihar, n° 114 [İstanbul, 2010]
- Nûbihar, n° 116 [İstanbul, 2011]
- Nûbihar, n° 117 [İstanbul, 2011]
- Nûbihar, n° 119 [İstanbul, 2012]
- Nûbihar, n° 127 [İstanbul, 2014]
- Nûbihar, n° 135 [İstanbul, 2016]
- Nûbihar, n° 138 [İstanbul, 2017]
- Nûbihar, n° 139 [İstanbul, 2017]
- Nûbihar, n° 141 [İstanbul, 2017]
- Nûbihar, n° 142 [İstanbul, 2018]
Nûbihar, n° 141
Suleyma çevik
Pak Ajans
Bêguman her netew xwedî, resenî û taybetiyên otantîk in. Lê di nav gelên cîhanê de ê herî berbiçav gelê Japon e. Lew, ew di giraveke dorhêla wê bi oqyanûsê rapêçayî dijiyan û derfeta wan tunebû ‘ ku xwe bigihînin erdnîgariyên din. Van şert û mercan kir ku ew bi xwezayê re bi dostanî bijîn û dostê hev bin. “Haîkû” an “hayko” yek ji taybetmendiyeke wan a hêja ye.
Di nav Japonan de nivîsandina Haîkûyên serkeftî yek ji nîşaneya maqûliyê bû. Ji ber vê çendê di pergala gerdoyî ku sêsed sal domand û her şerê derebegitiyê bû, li Japonyayê her şervanê bi navûdeng diviyabû nivîskarek baş ê haykoyê jî be. Kesên ku roj tim di qada şer de mêr dikuştin bi êvarê re hildikişiyan qesrên xwe û li wir li baxçe temaşe dikirin û guh didan şireşira avê, dengê ba, berf, baran û temaşeyî heyv û esmên û stêrkan dikirin û diketin medîtasyonê. Roja din ew sê ristên jiber kiribûn dixwendin. Bi salan re ev jiyana bi sirûştê re lihevhatî û aram kir ku helbesta haykoyî bibe gencîneyeka balkêş a Japonan.
Peyva haîkûyê ji kîteya “hai”ku yê wateya sirûştê û ji kîteya ... |