Xewna Pîrepindan

Xewna Pîrepindan

Şêrzad Hesen

Avesta

Te ne eşq û ne jî şer bi min re dikir. Te fenbazî, xefik û davikên xwe tecrûbe dikirin; bend û davên xwe dihûnan. Te ciwaniya xwe ya xapînok saz dikir. Hêdî hêdî bi sêrbazî û fitnebaziya te ve dihatim girêdan. Dihatim... tarîtî, germiya nava te û hilma te ya germ gazî min dikir. Dihatim û min serê xwe dixist devê te de da ku germ bibe. Min di herdu guhên xwe de, hest bi zext û şepêla xwîna te dikir.
Deryayekê di hundirê te de dikir nalîn û axîn. Di ruhê te de, bahozeke dîn bi min dileyist. Behitî û sergêjtir bûm ku bizanibim ew axîn û nalîna şehwet û hewesê ye. Şehweteke dîn e yan banga bive ya mirinê ye. Ne bi çavekî, min bi hezar çavî tîrbûna tarîtiya nava te didît.
Di navbera tarîtî û ronahiyê de winda dibûm. Neçar û westiyayî, min dixwest xwe di şikeftê de winda bikim. Xeweke kûr ku firefira çûkan, min jê hişyar neke. Di wê kêliyê de, sed asmanan jî xwesteke firînê nedida min. Tarîtî û ronahiyê ku li pey hev cihê xwe diguherandin, şaş dihiştim. Çi mestî ü cadûgeriyek ji canê min ê hîlak û çilmisî re bû. Guhê min li hawar û daxwazekê bû di nava te de ku ji bo pevgihîneke xweş, sêrbaz û helandineke bêdawî û xeniqandineke bê êş gazî min dikir.

Şêrzad Hesen - Li bajarê Hewlêrê ji dayik bûye. Di navbera 1951 û 1952an de ji dayik bûye. Xwendina xwe ya seretayî, navîn û lîseyê li Rewandiz û Hewlêrê qedandiye. Di 1974-75an de li zanîngeha Bexdayê ziman û edebiyata ingilîzî xwendiye.
Nivîsên xwe yên pêşî di 1975-78an de di kovara Roşinbîrî Niwê de, ku li Bexdayê derdiket belav kirine. Di navbera 1978-82an de kurteçîrokên wî di kovarên Beyan û Hawkariyê de derketine.
Şêrzad Hesen gelek berhem ji zimanê ingilîzî wergerandine kurdî. Wî gelek çîrok û romanan nivîsîne: Tenahî, Gula Reş, Hesar û Segên bavê min, Deşta karmamizên kuştî, Xewna Pîrepindan, Pîre perwaneyên êvaran û hinekên din. Vêga li bajarê Silêmaniyê, Başûrê Kurdistanê dijî.
Berhevokek çîrokên wî bi navê “M” (Avesta, 2011) bi kurmancî çap bûye.

XEWNA PÎREPINDAN

Ez mirovek im ku herdem di nav xewn û xeyalan de dijîm. Herdem, beri xewê tika û ricaya min wiha bû: Hey Xwedayê xewnên xweş û nexweş bi hawara min ve were, awirekê li min ê tenê û bêpar, bêyar û hogir, û herdem reşbîn, bedbîn û bêhêvî, bide. îşev, min paşguh neke û xewnekê ji xewnên xwe yên xweş ji min re bike diyarî. Jiyana min ziwa û hişk, mîna çolistanê ye, min hawara xwe gihandiye ber te hey Xweda bo hinek baran. Bor û beyar e deşta rihê min, lavijan dikim bo hinek keskahî. Tarî ne roj û şevân min, serê xwe ber bi te hildidim bo hinek ronahî.

Êdî, Xwedayê xewnan bi sedên şevan min hêvîbir kiriye û bi dehân şevan jî dilâ wî bi min şewitiye û dilovanî pâşan daye, û xewnek ji xewnên xwe yân xweş ji min re kir diyarî.

Ew şev, şevân bâhempa yân jiyana min, şevên bicîhatina xwezî û xwestekên min bûn. Ji min re, xewn koçek di nav jiyan, raz û nehêniyân wê de bû, dîtina wan rengan bû ku li ser rûyê dinyayê nînin; an bihîstina wan dengan bû ku qet ne min ji mirovan û ne jî ji aferîdeyên xwezayê bihîstine.
Teyr û ruhberên ecêb û balkêş ku di xewnên min de xuya dibin, di rastiyê de qet nînin. Jin, mêr, zarok û mezinên ku wan di xewnên xwe de dibinim kesine din in, ji kesen ku rojane li her cihekî rastî wan têm, cüda ne. Qet jî min nexwestiye xewnên xwe şirove bikim, ji ber bi baweriya min ne li ba Freud, Jung û Ibin Sêrîn, wateyek ji van xewnên min ên hîç û sempatik re nîne.

Pir dijwar bû behsa van xewnên xwe yên ecêb, xweş û bi tirs û lerz ji kesên derdora xwe re bikim. Xewnên wiha hebûn ewqasî min şermende dikirin ku min xwêdan digirt. Êdî şevên min ji tirs, şerm, xweşî û cadûbaziyê tije bûn. Gelek caran xewnên min, ji min re dibûn rêber û bi carekê piştrast dibûm ku dotira rojê tevgereke çawa bi dost û neyarên xwe re bikim, di kîjan riyê de gerên xwe yên dûr û nêzîk bikim, bi kê re biaxivim û kê paşguh bikim; di wan demên ku hemû mirov û dinya derew û fen û fûtan li min dikin, tenê çend xewnên min bes in qena neyêm xapandin.

Di nav xewnên xwe de, li vê dinyayê digerim. Dikarim di navbera heyv û stêran de bimeşim, di daristanan de bi şêr, piling û meymûnan re, bi guhên pahn ên fîlan û qiloçê stûr e gergedanan bileyizim; bi daran re diaxivim û mîna masiyan dikarim bi saetan di bin avê de bimînim û nexeniqim. Pir sivik û hêsan dikevim hundirê neynikan û ji wan derdikevim, bê ku neynik bişikin û birîndar bibin.

Di xewnên min de, dêw û cinawir dost û hogirên min in. Carina, gava dikevim davekê û mîna fırindeyekî tê wer dibim, kesek tê û min rizgar dike. Carcaran jî, di wê xewnê de dehên salan di qefesê de dîl û bendewar bûm, an di orta şerekî de sed kêr li min dikevin û xwîn ji min diherike. Mirovekî weke îsa Pêxember destê xwe ser birînên min de tîne û wan derman dike.

Di rojên tenêtî û bêpariya min ji evîn û sozdariyê de, herdem xanimeke bi kirasekî spî û pir tenik dihat û heya em diwestiyan, bi hev re xweş dibûn. Her car, gava min dixwest ji maç û ramûsanan derbasî aliyê din ê dîwarê xewn û xweşiyan bibim, destê xwe datanî ser devê min û digot: de nelezîne, bi hezaren şev û xewnên min û te bi hev re mane. Vê xanima lewend û kine spî, bi randevu û sozên xwe yên xweş, heya vêga min bendewar hiştiye. Gidî li xanima xewnan ku sozan dide û nayê!

Di van xewnên min de, havîna min baran, zivistana min tav û sotin, buhara min pelweşîn û payiza min baxê nêrgizan e. Di nav bêhnên xweş de weke firindeyekî difirim. Bêhnek min dide destê bêhnekê û rengek min dide destê rengekî.

Di van xewnan de, teyr, dar, av û ba çîrokên xwe ji min re dibêjin. Her yek ji wan bi zimanê xwe çîrokên evîn û hezkirina firindeyan ji daran re, avê ji masiyan re, bayê ji deştan re; ji min re vedibêje. Xewnên min qet li hev naçin. Her fîrindeyek, mirov û dêwek di xewnên min de derkeve, careke din bi heman reng, dev û rû û awayê berê dernakeve; her carê cuda derdikevin.

Xewnên min ne tenê xweşikî, sozdarî û şeydabûna min û cî-hanê ne, na; carina xewnên min bi tirs, xof û kîndariyê jî tije ne. Ji zaroktiya xwe ve, bi hezarên caran wê xewnê dibinim ku hinek kes didin dû min, min birîndar dikin û dikujin. Carina jî, xwe li . qadekê dibinim û li cihekî bilind hemû xelkê bajêr min dadgeh dikin. Li ser çi û kîjan gunehî? Nizanim. Bi sedên şevan min ¹ xwe dîtiye hatime dardakirin û bi werîsê sêdarê ve daleqiyame û naxeniqim. Di heman demê de, behitî rawestiyame û li pehînên lingên xwe di sînga asman de, dinerim. Carina ji ber êşa damar û masûlkeyên laşê xwe, ji xew radibim.

Carcaran jî di nav agir de dişewitim, di deryayekê de noq dibim û bayê ji hût û masiyan deyn dikim qena nexeniqim. Carina li ser şîna sedên mirov û nasên xwe, di odeya xwe de ewqasî ...

Şêrzad Hesen

Xewna Pîrepindan

Avesta

Weşanên Avesta
Xewna Pîrepindan
Şêrzad Hesen

Avesta | Edebiyat: 366158
Xewnî Calcolekekan
(2006, Silêmanî)
Xewna Pîrepindan
Şêrzad Hesen
Ji soranî bo kurmancî: Besam Mistefa

Editör: Abdullah Keskin
Dîzayna Giştî: Ahmet Naci Fırat
Berg: Azad Aktürk
Fotoyê Bergê: Fırat Bağdu
Mizanpaj: Avesta
Çapa Yekem: 2011, Stembol

Çap: Berdan Matbaası
Sadık Daşdöğen Davutpaşa Cad.
Güven San. Sit. C Blok, No: 239
Topkapı / İstanbul
Tel: (0212) 6131211

© Avesta, 2011
Ji xeynî danasînê bêyî destûra weşanxanê
bi tu awayî nayê zêdekirin

Sertifika no: 13193

Avesta Basın Yayın
Reklam Tanıtım Müzik Dağıtım Ltd. Şti.
Şehit Muhtar Mahallesi
Atıf Yılmaz Caddesi Öğüt Sokak No: 7
Beyoğlu / İstanbul
Tel.: (0212) 25144 80
Fax: (0212) 243 89 75

Ekinciler Caddesi
Nurlan Apt. Giriş Katı No: 2
Ofis / Diyarbakır
Tel-Faks: (0412) 223 58 99

www.avestakitap.com
avestayayinlari@yahoo.com

ISBN: 978-605-5585-69-3