Mijabad
"Mirin zengileke bêdeng e, tenê yê ku mirina wî nêzîk dibe, vê zingîniyê dibihîse.
Ji roja ku ez bûme mêvanê Mehabadê, zingînî ji guhê min neketiye.
Ez jî da ku li hember mirina xwe rawestim, dinivîsim. Ji ber ku tenê
nivîsandin, zora mirinê dibe."
Badînê Amêdî
Ez, di odeyeke rût de ji dayik bûm, bi tenê du tiştê bi ser serê min ve daleqandî hebûn; tivingek û Quranek. Nîvê şevê derbas bûbû, stêrkan şerekî bêdeng di tariyê de dikirin, roniyeke xemgîn ji stêrkan diniqutî. Pîrika min sond dixwar: "Bi serê Şêx Behadîn, te digot wê qiyamet rabe, dengê tivingan heta sibehê ji guhê me neket, kesî nizanîbû ew deng ji ku tê, diya te Hamêst bi çavine lal li dîwarên rût dinihêrî, her kêlîkekê min kevçiyê şimarûnê digihande lêvên wê yên zuha, ji rehtiyan nedişî lêvên xwe ji hev veke, peligên herdu çavên wê şîn bûbûn, bedena wê şebikîbû, ji jana zayinê rûyê etles ê palgeha bin serê xwe dicût û bi dengekî weke dengê yekî di binê bîreke zuha de, her digot: 'Yês gimêrnîmê. Yês gimêrnîmê (Ez dimirim, ez dimirim.) Eniya wê ya zaferanî bi çipikên xwêdanê xemilîbû. Wê katê, bavê te li Derbendî Baziyanê şer dikir. Dayeya ji bêxewiyê gêj bûbû, ji nişkê ve kire qêrîn: 'Mizgîna min li te neviyekî te çêbû!' Bi qêrîna mizgînê re stêrka sibê lerizî û di nav şewqa rojê de windabû, diya te bi çavekî mişt hêsir li te nihêrî û bi dengekî şikestî got: 'Dixas'(Kurê min.)
Û xwîn herikî ......................
Dayeyê ji dest hilanîn ket, doşek û palgeh di xwînê de man, rûyê diya te bûbû weke quşûfê, te kulmek zaferan tê bida wisa zer nedibû, çavên wê li te bû dema ruh jê kişiya. Ew çi şev bû kurê
Ji dîroka nêzik a Kurdistanê romaneke dîrokî serboriya Mehabadê. Di pêvajoya afirandin û têkçûna komarekê de, çûn û hatina helbestkarekî di wê pêvajoyê de weke marekî ço li serîketî. Li gel sedema rûxandina Komara Kurd a Mahabadê; helwesta Parîsê, Londonê û Moskowê; daqurtandina Berlînê ya cîhanê; tevgera siyasî a Kurdan, îxanet, şer, hevaltî, têkçûn, wêje û axir evîn...
Ji zimanê lîrîk ê Jan Dost romaneke hêja.
Jan Dost, atmosfera wê demê bi hevokên xwe yên delal ji nav mijê, ji nav mija Mehabadê, ji nav mija konjonktura wê dema kaotîk a cîhanê zelal dike. Jan Dost, ji me re çîroka werîsên daliqandinê vedibêje
Li Meydana Çarçirê bi Qazî re me jî ber bi sêdar û sêpekan ve dahf dide; ji bo wê êşê bi me bide hîskirin.
Bi stîla rojnivîsînê roj bi roj wê demê bi me dide jiyîn.
Belkî: 4
Rêza Wêjeyê: 4
Mijabad
Jan Dost
Edîtor: Rênas Jiyan
Şêwirmendê Hunerî: Serkeft Botan
Redaksiyon: Îsrafîl Bilbil
Mîzanpaj: Boran Bilgisayar
Pêşnûmaya bergê: Asya
Çapa yekem: Reşemî – 2004
Çap: Kayhan Matbaası
Belkî Basın-Yayın Dağıtım
Kooperatifler mah. Yeni sok. Erdolu Apt. No:1
Yenişehir/Diyarbakır
Tel-fax:(0412)224 47 72
E-mail: weshanenbelkiye@mynet.com
ISBN: 975-92180-3-8
Jan Dost, li Kobaniyê, li binxetê, di bihara 1965an de çêbû. Dema deh salî bû agirê nivîsandinê bi pirêzeya giyanê wî ket, ango ji dehsaliya xwe û vir ve dinivîse; li gorî gotina wî ji dehsaliya xwe û vir ve dişewite. Tekstên wî yên ewil helbest bûn. Di qada wergerê de jî xwedî berhem e. Niha li Elmanyê dijî, dîsa li gorî gotina wî niha li Elmanyê najî, dimire.
