Sîsirkê hesinî
"Hemû aliyên zaroktiya te dorpêçkirî ne. Divê tu li kirinên xwe mikur bêyî. Tu talanbûyî yî. Hêviya ko tu razîbûnê bi dest xi, tuneye. Hêviya ko tu sezayê sivik bikî tuneye. Di temenê xwe de tu xelatekê wernagirî. Seza li pey sezayê. Hînkirineke bêhempa da ko tu yekî dî bî. Wisa ji malbatê heta dibistanê. Heta dewletê. Piştre di qesabxaneya yê dî de mirin çavlirêmana te dike...
... Zaroktiya ko gerek bihata vegotin dê tu car neyê vegotin. Çunkî renge bigihêje pileya derewan û kufrê: Ew zaroktî tiştekî din bû, ji ezela xwe ta ebeda xwe birîdarkirî bû, veçiryayî bû, mişt jan û derz û şewat û westan bû, li ba hemî gelên dîtir di hemî pileyên temenan de çeşnê vê zaroktiyê nîne. Belkî, bi mebesta ko ez tola xwe ji jiyanê bixwe hilînim, rojekê ji rojan ez wê zaroktiyê binivîsim: Eger hat û bû, dê lêkolan û lêgeraneke dijwar be; dê lêkolan û lêgerana li peyvine dirindane yên li paş navçeyên êşê be, ko li wir zaroktî qet nayê bi cî kirin.
Selîm Berekat | 
