Dersim’den Stockholm’e Ne aradım, ne buldum?
Hüseyin Yıldırım
14 Temmuz
Pusulayı Celalettin’in attığı heybeyle Hayri’ye gönderdim. Pusula Mehmet Hayri’ye ulaştıktan sonra, bulunduğum dördüncü katın hücrelerinde sesli konuşmalar başladı. On beş-yirmi dakika sonra kurye torba hücremin önüne düştü. Torbadan çıkan pusulada Hayri şunları yazmıştı:
“Ağabey, verdiğin hukuki bilgiler için teşekkür ederim. Yazman çok iyi oldu. Bir konu bizi çok üzdü. Siyasi tavır almayı düşünmen büyük bir hata olur. Senin konumun farklı, görevin bellidir.
Sen bu görevini cesur ve şereflice yerine getirdin. Sen bu uygulamaların yakın tanığısın. Yaşaman ve bu cehenemden çıkman gerekir. Unutma ki, buradan çıkarsan yapacağın daha önemli görevler var. Mazlum ve Kemal da böyle düşünmene üzülüyorlar. İnandığın ve uğruna ölümü göze aldığın kardeşlerini kırmayacağına, duygusal davranmayacağına inanıyorum. Vücudunun ağırlaştığını yazmışın. Hareketsiz durma. Kol ve bacaklarını devamlı hareket ettir. Saygılar. Hayri.”
Pusulayı okuduktan sonra tuvalette imha ettim. Celalettin “Mehmet” dedi. Ben cevap verince, Hayri oldukça yüksek sesle, “Tamam mı?” dedi.
“Tamam” dedim. | 
