Salahaddîn Eyyûbî ve Devlet
Ramazan Şeşen
Çağ Yayınları
İslâm’ın ortaya çıkışı sırasında Ortadoğu’da iki büyük askerî ve siyasî güç vardı. Bunlar başkenti İstanbul olan Bizans Devleti ile başkenti Medâîn olan İran Sâsânî Devleti idi. Bu iki devlet aynı zamanda o zamanki medenî dünyanın bilim ve teknik bakımından en ileri ülkeleriydi. 622 yılında Hz. Peygamber (s.a.v.)’in Mekke’den Medine’ye hicretiyle doğan İslâm Devleti, kısa bir zamanda hem Sâsânîleri, hem de Bizans’ı mağlup ederek topraklarını Türkistan’dan Pirenelere kadar genişletti. Bu yeni İslâm Devleti, Sâsânî Devleti’nin varlığına son verdi. Bizans’ın ise Anadolu hariç Asya ve Afrika’daki topraklarını kendi topraklarına kattı. Bu sırada Hristiyan dünyasından olan Batı Roma’nın vârisi Batı Avrupa lâtin dünyası çalkantılar içinde, geri bir halde olduğu için Bizans’ın yardımına koşacak durumda değildi. Avrupa’da henüz kuvvetli siyasî birlikler kurulmamıştı. Ana kuvvetini Arapların temsil ettiği Müslüman ordularının ilerleyişi, önemli ölçüde VIII. asrın ilk yarısında Fransa ve İstanbul surları önünde ve Anadolu’da durdu. Bununla beraber X. asrın başlarına kadar İslâm Dünyası, Avrupa karşısında askerî ve siyasî bakımdan üstün durumdaydı. Bu üstünlük Abbasî Devleti’nin parçalanması üzerine önce doğuda elden gitti.
Buna karşılık Bizans’ta askerî ve siyasî bakımdan bir ... | 
