Ölüler uyumaz
Söze sıgınmış bir dilin eski zaman söylencelerinden ilhamını alıp modern edebiyatın en uç akımlarından biri olan gerçeküstücülükte soluklanan hikayelerin yazarı Helîm Yûsiv... Sözlü anlatıma yaslanarak varlığinı korumuş, yasak bir dille, nasıl çağdaş edebiyat yapılabileceğini bağırmadan, usulcacık gösteren bir yazar…
Ölümün sonsuz uykusuna dalanlar konuşmaz, gülmaz, ağlamaz… Dolayısıyla uyumaz… Çünkü onlar ölüdü. Montaigne çok haklı : Ölümden hiçbir zaman kötülük gelmez, yaşarken yaşadığımız, ölüyken yaşamadığımız için… Ve bazı ölüler hep güzel kalır. Hele onlar “özgür bir kafanın yiğitçe çıkışlarıyla yapan” delilerse… Öte dünyada bir cumhuriyet kurar ve biz yaşayanların hayatlarına dair planlar yaparlar.
“Ölüler uyumaz” da kadim bir ülkede, kayıp masallarda artakalan temalar, yasak bir dilin yurdunda yüklenip, çağdaş edebiyatın doruklarında gezintiye çıkıyor. Hikayelerin etrafını saran gizemli rüyalar, “pis” kokular, üstesinden gelinemeyen korkular ve bütün o tuhaf işaretler, gündelik hayatta hepimizin etrafını çoktan sarmışlar…
Muhsin Kızılkaya
| 
