Kurd û Welatê Wan Kurdistan
Belê xorto xwe binas, lê ne ser pelekî, xwe qenc, bi dehkere û bingeh binas. Heyina te, heyina milletê te, tenê bi hatin nasînê tête pê. Hetanî ku tu meyî naskirin, xwe medî nasîn, di nav korna milletan de cihê te nîne.
Ev kitêboka ha ji bona vê yekê hatiye nivîsandin. Belê armanca wê ev e: Te ji te re dane naskirin.
Xorto! Tu çîlê milletekî kevn, nîjadekî mezin î. Pêşiyên te di rûpelên dîrokê, di gorinên gernas û camêran de raketî ne. Tu kurrê kurdan, neviyê medan, dahatiyê ariyan î...
Dîsan nizanin ku kurd ne avzêm in, kanî ne. Bi dagirtina çem û rûbar bête girtin jî serê kaniyê nayê. Ew dizê û di ber bendan de dipingire, rojekê li wan tête hey di ser wan re diherike û wan di bin pêlên xwe de hildiweşîne.
Xorto! Holê bixebite, an bixwe çêke an arîkariya ewan bike ku çêdikin, ava dikin.
Keçê! Di van gotinan de para te ne hindik e. Keçê! Tu keça wî camêrî, jina wî mirovî, diya wî xortî yî ku min şîretan lê kir û kar û xebata wî şanî wî da. Belê keçê, ev xortê ha xortê te ye...
Keçê! Min ji te divêt, tu xortê min welê bixwedî bikî ü bigihînî ku Ii pesn û şabaşan seza bit û lome jê mebit. Keçê! Tu di herkar û deravî de arîkara xortê min î. Tu ê pê re bijî, pê re jî bimirî.
Celadet Alî Bedirxan | 
