|
ÖNSÖZ
Türkiye Cumhuriyeti Devleti, bir “hukuk devleti” olamıyor. Yazılı hukuk ile uygulama arasında daima bir farklılık oluyor. Örnek vermek gerekirse, yazılı hukukta işkence “yasak bir sorgu yöntemi” olarak belirlendiği halde uygulamada bir “sistem politikası” olarak, varlığını devam ettiriyor.
Uluslararası hukukta, düzenlenen pek çok sözleşmeye, T.C devleti adına imza atıldığı halde, söz konusu sözleşmeleri iç hukuka ve özellikle mahkeme kararlarının ayrıca uygulamaya yansıması, son derece yetersiz kalıyor.
Toplum olarak “haklarımızı” ve “ talep etmeyi” bilmiyoruz. Çünkü toplumun çoğunluğu okumuyor. Okumadığı içinde, “kendisine verilen ile” sınırlı kalıyor. “Hak arama bilinci"’ gelişmiyor. Oysa okumak her şeyin başı.
Elinizdeki kitap gerek iç hukuk gerekse Avrupa insan hakları hukuku açısından okunması gereken bir çalışma.
Bizim açımızdan bu kitabın bir başka önemli yanı ise İHD üyesi arkadaşımız Özgür Heval Çınar’ın çalışması olması.
Özgür Heval Çınar bu çalışması ile Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarını, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesini Türk hukuku ile birlikte değerlendiriyor.
Bize haklarımızı hatırlatıyor Özgür Heval Çınar.
Hak arama bilincimizin gelişmesi için, haklarımızı öğrenmek için, hukukun üstünlüğünü hayata geçirebilmek için bu kitabı okuyalım.
İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi Başkanı
Av. Eren Keskin
Giriş
Demokrasinin çatısını oluşturan insan hakları, devletin gücünü ve ulusal egemenliğinin sınırını da oluşturmaktadır. Devletler, uluslararası sözleşmeleri yaparken “İnsan haklarının tanınması, korunması ve geliştirilmesi boyutlarını esas almaktadırlar.
İnsan haklarının korunması; ulusal egemenlik, iç işlerine karışmama anlayışının aşılması, uluslararası ekonomik işbirliğinin gelişmesi ve insan haklarına duyarlı bir kamuoyunun oluşması ile zorunlu bir hale gelmiştir. O nedenle, insan haklarının korunması, bölgesel ve uluslararası düzeydeki koruma mekanizmaları, teknikleri, araçları ve yöntemleri ile birlikte ele alınmaktadır. Dünyada, bölgesel ve uluslararası düzeyde birçok sözleşme ve oluşturulan çeşitli organlar eliyle insan haklarını koruma yöntemleri geliştirilmiştir.”1
“Özerk ve hukuken güçlü duruma gelen bu ulusal ve uluslararası örgütler insan haklarının içeriğini oluşturmaktadır.”2 Birleşmiş Milletler (BM) ve Avrupa Konseyi (AK) gibi evrensel veya bölgesel kurumların kuruluş nedenleri ve bu kurumlarca meydana getirilen belgelerin amacı insan haklarını uluslar üstü bir statü ile koruma altına alarak, insan haklarının evrensel standartlarını oluşturmaktır.
İkinci Dünya Savaşımdan sonra, Sovyet Sosyalist Cumhuriyet Birliği (SSCB) önderliğindeki Doğu Blokuna karşı. Batı düşüncesini temsil eden AK, 5 Mayıs 1949 tarihinde kurulmuştur. “Konseyin kanuni prensibi çoğulcu ...
1 Sevtap Yokuş, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin Türkiye’de Olağanüstü Hal Rejimine Etkisi, Beta Yayınları, İstanbul 1996, s. 2.
Türkiye Cumhuriyeti’nde egemenliğin kaynağı millettir. Bu esas, Cumhuriyet’in kuruluşundan günümüze kadar yapılan dört anayasada “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.” şeklinde formüle edilmiştir. Anayasa Mahkemesi’ne göre, egemenliğin millete ait oluşu aynı zamanda laik ve demokratik bir egemenlik anlayışını ifade eder: “Ulusal egemenlik kavramı, demokratik yapının temelidir... Demokratik devlet, ancak laik devlettir”. (AYM, 07.03.1989, E. 1989/1, K. 1989/12 (AMKD, S. 25, s. 151-152) naklen Türkiye Barolar Birliği (Yayma Hazırlayanlar; Ozan Erözden, Sibel înceoğlu, Fazıl Sağlam, Sultan Tahmazoğlu ve Oktay Uygun), Türkiye Raporu, Yayınlanmamış Rapor, Siyasal Yapı ve İnsan Hakları, Avrupa Birliği Toplantısı (İnsan Hakları Uygulama ve Araştırma Merkezi/16-18.04.2003), Ankara 2004, s. 2.
2 A.g.e., s. 1.
| 
