|
TEŞEKKÜR
İlk kez, 1997-98’de Fransa’nın Aix-en-Provence kentine yaptığım bir çalışma gezisi sırasında bu tezi yazmayı düşündüm. Güney Fransa’daki misafirliğim sırasında, hayli zor koşullar içinde çoğunlukla inşaat ve restoran işlerinde çalışan büyük bir Kürt grupla karşılaştim (çoğunluğu Türkiye’den gelip sığınma talebinde bulunanlardı). Kendilerine Serhat Kürtleri (Serhat, Türkiye’nin doğusunda, çok sayıda kent ve kasabayı ve binlerce köyü barındıran geniş bir Kürt bölgesidir) diyen bu insanlar aynı zamanda, Türkiye’deki Kürt siyasi hareketi doğrultusunda siyasi ve dernek faaliyetlerine de katılıyorlardı. Baştan itibaren, şayet İsveç’teki Kürtlerin yaşam koşullarıyla karşılaştırabilirsem Serhat Kürtlerinin yaşamları hakkında daha iyi bir fikir edineceğimi biliyordum. Bu projeye girişmemin diğer bir ilham kaynağı da Östen Wahlbeck’in, Finlandiya ve İngiltere’deki Kürt mültecilere dair karşılaştırmalı bir çalışma olan Kurdish Diasporas -A Comporative Study of Kurdish Refugee Communities (1999) (Kürt Diasporaları: Kürt Mülteci Gruplarına Dair Karşılaştırmalı Bir Çalışma) kitabı oldu.
Benim için gerçek bir entelektüel yolculuk olan bu tez, minnetarlığımı ifade etmeyi istediğim pek çok kişinin yardımı olmaksızın yazılamazdı. Her şeyden önce, bu çalışmayı başarıyla bitirmem için yıllarca beni desteklemiş ve cesaretlendirmiş olan danışmanım Profesör Rune Johansson’a en içten teşekkürlerimi sunmak istiyorum. Profesör Johansson sadece önemli bir akademisyen ve yetenekli bir entelektüel olmakla kalmayıp, her zaman anlayış ve sabır gösteren iyi kalpli bir insandır da aynı zamanda. Böyle harika bir insanla karşılaşmış olmam, hayatımın geri kalanında anısını sevgiyle anacağım değerli bir deneyimdir.
Ayrıca, büyük bir beceri ve nezaketle metin taslağı üzerinde birbiri ardına yorumlarda bulunan ve onu fazlasıyla geliştiren yardımcı danışmanım, Profesör Carl-Ulrik Schierup’a derin şükranlarımı ifade etmek isterim. Linköping Üniversitesi Etnik Araştırmalar Bölümündeki saygın ve hayat dolu varlığı benim için her zaman ilham kaynağı olmuş Profesör Alek-sandra Alünd’a teşekkür etmek isterim. Özellikle benim entelektüel gelişimim için çok faydalı bir platform olan bir diaspora ve ulus-ötesi araştırmacılar ağı başlatma çabalarından dolayı Doçent Erik Olssoria minnettarım. Aynı şekilde, değerli eleştirileri ve metnimle ilgili yorumları için Doçent Östen Wahlbeck’e de borçluyum.
Etnik Araştırmalar Bölümünde, yıllarca benimle tecrübelerini, duygularını ve bilgilerini seve seve paylaşan arkadaşlarıma ve meslektaşlarıma en içten teşekkürlerimi sunuyorum. Bilhassa, Magnus Dahlstedt, Sabine Gruber, Josefina Syssner, Christina Johanson, Henning Süssner, Alireza Behtoui, Anders Neergaard, Peo Hansen, Anna Bredström, Sussane Urban, Jörgen Kalmendal, Caroline Ljnugberg, Jens Stilhoff Sorensen, Riikka Norrbacka Landsberg, Anna Lundberg, Sophie Hyden, Zoran Slavnic, Tünde Puskas, Catarina Lundqvit, Eleonora Narvselius, Martin Qvist ve Erik Berggren’ı da anmak istiyorum. İngilizce elyazmalarımı düzelttiği için Michael James ve bu tezin mizanpajı ve baskısına yardım eden Dennis Netzell’e de özel teşekkür borçluyum.
Ayrıca, bana yıllarca büyük bir beceri ve açık fikirlilikle teknik destek sağlamış olan bilgisayar uzmanlarımız Slave Saveski, Hamid Gharakhani ve Jafar Asadi’ye de derin minnetlerimi sunmak isterim. Aynı şekilde, bana yaptığı bütün yardımlardan dolayı, araştırma müdürümüz Eva Rehnholm’a da teşekkür borçluyum.
Ayrıca, sadece İsveç ve Fransa’da değil, Avrupa ve başka yerlerdeki diğer ülkelerde de hep birlikte bu çalışmanın alan araştırmasını oluşturan pek çok Kürde, şahıslara, siyasi kurumlara, örgütlere ve kültür derneklerine teşekkür ederim. Dostlarım Behrooz Shohai, Shahryar Habibpanah, Beşir Kavak, Kertsin Eiserman, Abdullah Hejab, Shoresh Rahem ve Jalal Mohammadi ve ailesi, yazma aşamasında bana sundukları sınırsız destek için minnettarlığımı hak ediyorlar.
Son olarak, en derin minnettarlık duygularımı, yıllarca çalışmamı yürekten desteklemiş olan ailemin İsveç ve İran Kürdistanı’ndaki üyelerine sunmak istiyorum. Özellikle, coğrafi uzaklığa ve aramızdaki acı veren fiziksel ayrılığa bakmaksızın, bu çalışmayı başarılı bir şekilde sonlandırmam için gerekli iyimserliğimi ayakta tutan annem Meryem Sultani ve babam Mahmud Khayati’yi anmak isterim. Kızım Seyran Khayati ve erkek kardeşlerim Rahim Khayati, Amir Khayati ve Anvar Khayati ve ayrıca ailemin diğer tüm üyeleri de aynı şekilde minnettarlığımı hak ediyorlar.
Khalid Khayati
Nörrkoping, Nisan 2008
Mağdur diasporadan sınır-ötesi vatandaşlığa mı?
Giriş
Fransa’daki Kürtlerle ilk tanışıklığım, Aix-en-Provence’deki Institut d’Etudes Politiques’de siyaset bilimi okumak için İsveç’ten Fransa’da Provence’e gittiğim 1997-1998 yıllarına rastlar. Burada kaldığım süre içinde, Fransa’nın bu bölgesindeki Kürtlerin çoğunluğunun Serhat denilen Türkiye’deki belli bir kırsal bölgeden olduklarını fark ettim. Bir dizi kentte ve içinde Marsilya, Marignane, Vitrolles, Aubagne ve Aix-en-Pro-vence’in yer aldığı Fransız Bouches-du-Rhone bölgesinde yaşıyor ve diasporik örgütlerini kuruyorlardı. Çoğunluğu sığınmacı olan Serhat Kürtleri çoğunlukla inşaat ve restoran işlerinde, hayli zor koşullarda çalışıyorlardı. Dahası zamanla, diğer pek çok diaspora Kürdü gibi, Serhat Kürtlerinin de -her nereden olurlarsa olsunlar- sadece mağdur olma duygularını güçlendirmekle kalmayıp büyük ölçüde pozitif diaspora söylemlerinin oluşmasını da engelleyen, geldikleri toplumlarda yaşadıkları baskı ve eziyete dair negatif deneyimlerini düzenli olarak hatırlattıklarının bilincine vardım.
Bu sırada, Kürtler arasında çokça göze çarpan mağdur diaspora söylemini (Cohen 1995, 1996) diaspora Kürtlerinin kendilerinin ...
|
