|
PÊWÎST E BÊ GOTIN
Helbest min mişt dike ji guneh û min paqij dike û min ji benderên tirsê derbas dike û bazinên tarîtiyê bo min ronak dike. Nimêja min helhest e û bi helbestê dişewitim û her bi wê jî şîn dibim...
Eger hevjînê min wê roja min markir, ji min bipirsiya, heza te li çi ye li ser bê markirin? Min ê jê re bigota: Dêrek helbest. Helbest dibe sîber ji bo birînên min, di wextekî de ku kêr dixwazin min zêdetir birîndar bikin, derewê di gel min de nakin, hal nabin û cû di hewara min de tên, hemû salekê bo salvegera ji dayikbûna min, bi yek dêrc bejî min bi janê dixe... kon in bo bivanîbûna min, kon in bo tenhabûna min. Di gel wan rêwîtî dikim û min li şûn xwe nahêlin û di gel wan vedigerim... di gel min bo bîrhatinên Enfal û Helebçe digrin, û bi van kurd im û bi wana jin im û bi wana mirov im...
Tenha û tenha bo helbestê dikarim raza dilê xwe beyan bikim. Ew razên pêşkêşî helbestê dikim xwedî rengekî din in, rengê wan ji rengê gunehê helbestê ye. Ev berhevoka dengekî piçûk e, hewldaneke bo himêzkirina xewnan. Hewldaneke bo gunehkirinê, lê belê gunehên xweşih û pak bûn ji ew gunehên ku me bi dizî ji helbestê kiriye.
Vînos Fayiq
Gunehên xweşik
Ax...
ji efsûna wan çavên te
her wek serxweş
te ez di pêka maçekê de
niqum kirim
guhê min li dengina
dengê te bû
ji fezaya qirka te dihat
û hemû xanên laşê min
hişyar dikir
te ez ter kirim,
serxweş bûm
ku te ji min re got:
"Ez te xweş divêm."
Ax...
ji wê roja te min
li cî hişt
zeman jî
min li cî hişt
şûn di jêr piyê min de
winda bû
di sîbera
şeveke xweyî tenhayî de
rûniştim
min dîroka
gunehên xwe yî xweşik
ji birîqa çavên stêrkan
re dixwend
terîşên tawanên
min î rengînî
bi hev girêdida
.....
| 
