Çinko yahut ağzımda toz

o kıyı görmez denize
sonsuz suya
anneme

nedir ki şair dediğin; şiirin kalemi...

sancı

kendime geçebilsem, kendi içime
hangi su karşılar yüzümü
ayna etse cismini bedenim içinde geçip giderken kum
bu sarmal kuyuda kazınan ruhum gösterir mi rengini
kendime dönerken kendime gözüken bu ufunet, bu tortu
birikir mi kuyuda ben arşa çekerken gövdemi

hiç gedik bulamaz kendine kusan safra
bende, ben biriktirdim bu kanı ruhuma!
ben heba ettim yüzümden çekip aynayı nergise
gözüm, ah çirkin gözüm
döndü kendini aslıyla görmeye!

beddua!

mevlana'ya, gümrahında yayıla yayıla...
recâ makamına sığınarak, emirle
doksandokuz tekerrürle bir olabilen'e;
edep ya hû!
edep!!

.....