Çend çirûsk, pengek ji kurte çîrokan

EZ JÎ ROJEKÊ EVÎNDAR BÛM

Xuşîna daran pirr bi guhên min xweş dihat. Dem payîz bû, dilopên baranê dîmenê guroveriya gola avê qulqulkî dikirin. Ez bi wê dîmenê pirr kêfxweş dibûm, nexasim dema ku dilopin jê bi ser pozê min de dişemitîn. Hino hino ba bi hêz dibû, libên baranê girtir dibûn, xurexura baranê ji canê min re dibû mîna kêfxweşiyeke nediyar. Ez jî mîna wan çûkên xwe dabûn ber sitara, di bin çuqlîkî de yan jî di bin perrê daran de, xwe ji baran û şiliyê diparastin, tevî ku payîzê tu şînî bi daran ve nehiştibû.

Dengê bê bi sistayî xwe ji guhê min qut dikir û baranê dilopên xwe kêm dikirin. Rojê bi payebûn sîtavên xwe dikirin diyarî û dengê çûk û çivîkan li wê daristanê dibû mîna sînfoniyekê. Her dever di evîna wê kurtedemê de dijiya. Bi wê sistayê re dar û sipîndar û hertiştê heyî ji jiyanê re dibûn qurban...