Herdemciwanê

Herdemciwanê

Eslîxan Yıldırım

Enstîtuya Kurdî ya Amedê

Çûû û çûû û çûû bê ka çend roj û çend şevan; nihêrî baxçeyekî hemû şînahî, wîçewîça çûkaa... Hema ew jî ji hespê xwe dadikeve, hefsarê hespê xwe li lingê xwe girêdide û kurk û hewraniyê xwe ji xwe dike, davêje ser serê xwe. Guhekî zendika kurkê xwe tîne ber çavê xwe û di qulika zendikê re li hespê xwe dinihêre. Dibêje bila kes nizanibe ku ez şiyar im. Hewzeke avê jî di nîvê baxçe de ye; ava wê şîn dike, hewzeke paqij û zelal. Dinihêre sê kevok hatin, li ser hewzê danîn. Ew jî di qula zendika kurkê xwe re li wan dinihêre. Dît ku eyarê xwe ji xwe kirin, danîn dera hanê û bûn sê keçikên spehî û ketin avê. Di hewzê de xwe şûştin, lîstin û henek kirin. Li mêrik dinihêrin, di dil wan de razayî ye. Heta ji avê aciz bûn ji hewzê derketin û eyarê xwe li xwe kirin ku bifirin. Yek ji wan ber bi Mihemed ve diçe, ji nêzik ve lê dinihêre, dibe heyrana bejn û bala wî. Bangî her duyên din dike, dibêje:
- Waa xwehno!
- Çi ye? Zû were, em dereng man.
- Werin li vî xortê spehî binihêrin. Heyf û xebîneta vî xortî; hêja ye ku ew keçika navê wê Herdemciwanê ye, li bajarê Spîwanê, di neqeba heft deryayan de ye, ji xwe re bîne.
Her du keçikan lê vegerandin û gotin;
- Xwehê, niha ku ev xort şiyar be û dengê te biçê, îcar wêjê re bibe qehr û merez û di dilê wî de bimîne, ma ne guneh e? Xwezila te ev tişt negotibûya.
Keçika biçûk got;
- Na na razayî ye, dengê min neçûyê, hema peyvek bû û min got.
Kevok firiyan çûn ...

Eslîxan Yıldırım, di sala 1960’î de li Nisêbînê hatiye dinyayê. Dibistana seretayî û ya navîn li Nisebînê xwendiye. Dûre li Erziromê, li Lîseya Mamostehiyê ya Keçikan a Nenehatunê sê salan û dîsa di heman dibis-tanê de Enstîtuya Perwerdeyê qedand. Bîst salan li Nisêbînê mamostetî kir. Ji saia 1999’an ve li ser dîrok û çandê lêkolînê dike. Di warê lêkolinê de xebata wê ya ewil di sala 2001 ’ê de bi navê 'Tarihin Tanigi Nusaybin' (Nisêbîna Şahida Dîrokê) bi tirkî hat çapkirin. Li ser bingeha vê xebatê, bi lêkolîneke berfîrehtir û bi kurdî berhema xwe ya bi navê ‘Kaniyek ji Mezopotamyayê Nisêbîn’ amade kir. Ev berhem ji aliyê Enstîtuya Kurdî ya Stenbolê ve di sala 2005’an de hat çapkirin. Sê zarokên wê hene. Bi kurdî û tirkî û hinek îngilîzî û erebî dizane. Niha li Nisêbînê dijî.