Zembilfiroş
(Derwêş bı ritmên beyt lı elbanê dıxe û jı paş temaşevanan dıkeve salonê. Jı nava temaşevanan derbas dıbe û dertê ser şanoya perde gırti. Perde vedıbe. Derwêş lı niveka şanoyê rûdınê. Jı heqiba mılê xwe nan û pivazek hışk derdıxe. Navpışta xwe vedıke û lı pêşberi xwe radıxe. Nanê xwe datine serê û dest bı xwarınê dike. Demek şûnda jı quncıkên tari yên şanoyê yek bı yek, dudo bı dudo zarok bı bazdanê tên û lı dora Derwêş rûdınên. Ronahiyek gılover lı ser Derwêş û zarokan e.)
Hesen : (bı şermokiyek şeytani)
Apê Derwêş!.. Tê jı mera hınek lı elbanê xi?.
Derwêş : (nan dıcû)
Baş e kurê mın. hınek sebır bıkın, ez nanê xwe bıxwım..
Zirek : (bı meraq û dev bı ken)
Apê Derwêş!.. qey mala te tune?..
Derwêş : Mala mın?... Tê çı bıki jı mala mın kurê mın? Vi welati gışt mala mın e.
(Zarok dı ban çavan da lı hev dınıhêrın, bı dızi dıkenın û dıbe pıste pısta wan. Jı ber ku gotına Derwêş nakeve serê wan)
Mızgin (şerm dıke û gava xeber dıde, xwe dıquncıfine ser hev) Apo, jına te heye, zarokên te hene?..
Derwêş : (dıbışıre û serê xwe lı vi ali wi ali dıhejine)
Wısa xuyaye ku, ez iro jı destê we xılas nabım. Na keça mın na, jina mın tune, lê zarokên mın gelek ın.
Cımşid : Qey jına te mıriye?..
Derwêş : Na kurê mın na, jına mın tune ku bımre.
..... | 
