Nimûn
ji gencîneya çanda qedexekirî
Eşkereye ku çar hukûmetên koledar yên ku Kurdistanê di navbera xwe de pişk kirine û her cûre hovîtî bi serê kurdan ve anîne û tînin; kuştin, zîndan, lêdan, sêpî, neyistan û gelek wehşetên mexof yên din kirine perçeyek ji jiyana Kurdan a rojane. Herweha wan dijminên rûreş zimanê Kurdî yê bi hezaran sal bi vir ve ku Kurd pê dipeyivîn, xasma hukûmeta Tirk, qedexe kirine û heyînên Kurdan ên nivîsî tev şewitandine û ji holê rakirine. Di şûna wê de ziman û çand û tore û folklora xwe bi Kurdan dane hînkirin. Hemû tiştên Kurdan yên pîroz û giranbiha ji folklorê, toreyên kevnare yên mîrata bav û kalan medeniyet, hikumdarî û sazûmanên Kurdan bigre heta xwoya nijadî, govend û dîlan û leyztikên zarûkên Kurdan jî, di nav barbarî û wehşetên xwe de temartine, veşartine û tune kirine.
Lê belê herçiqasî dijminan li hember dîrokê hewqasî rûreşiyên giran û fedîkariyên dijî mafên mirovahîyê kirine û li hember demokratiyê jî gunehên herî mezin kirine. Lê neteweyê Kurd dîsan jî bi her rewşa hal ê xwe di wan demên reş û tarî de û di bin têçûnên xerab de çi bi qelem, çi bi çek û çi jî bi peyvê be li ber xwe daye, serîhildaye serê xwe hîç ji dijminan re netewandiye û ta bi roja îro jî li ber xwe dide. Ew ê li ber xwe jî bide ta ku axa bav û kalan ji bin lingên qrêj û gemar bifilite.
Herwekî diyar e, piraniya nivîskar û rewşenbîrên Kurd, ji berê ve bêtir helbest, xezel, beyt û qesîde nivîsîne. Ev tişt eşkere ye kesên ku tiştên weha dinivîsin yan ji ber evîn û kêfa xwe , yan jî ji ber kul derdên li nav hinavên xwe dinivîsin. Lê heçî Kurdin tu carî rojeke xweş, ruyekî geş, jiyaneka bê derd, dilekî rihet û hêsa nedîtine. Ji lewra jî wan hewqas helbest û xezel nivîsîne. Çimkî çaxê kela nava meriv radibe, çi ji ber xweşîyê û çi ji ber reşiyê meriv yan bi ken yan jî bi girî kela wê difûrîne. Lê gotineka pêşiyên me heye: "Girî, ne karê mêrane" Sedem jî ev e, ku piraniya nivîsarên kurdî helbest in!
| 
