| AÇIKLAMA
Bu kitaptaki yazrlarımın bir kısmı 1996-1997 yıllannda Roj gazetesinde yayınlandı. O dönemlerde hem Kürtçe dil dersi veriyor hem de gazete okurlarını mizahi yazılanınla Kürtçe harfleri öğrenmeye yönlendiriyordum. Gazetedeki yazılarım Diyarbakır Türkçesiyle, biraz da kırık ağzıyla kaleme alınmış basit şeylerdi ama sonuçta okurun hoşuna gidiyordu. Okur, hoşuna giden mizahi yazılarımı okumak için mecburen Kürtçe harflere aşina oluyordu zamanla.
Kitaba, Roj gazetesindeki köşemde kullandığım Pırpırım ismini koymayı uygun buldum. Pırpırım, Kürtçe bir sözcük olup "semiz otu" anlammdadır. (Pırpırım'ın bir kaç varyantı vardır; Pırpır, Pırpar, Parpar Pırpank, vb.)
Kitapta kullanmış olduğum alfabe Kürt alfabesidir. Bunu kullanmamın en önemli nedenlerinden biri, Kürtçe'nin baskısı sonucu Türkçe bir kısım seslerin Kürtçeleşmesi ve bu sesleri ifade eden harflerin Türkçe'de bulunmamasıdır. Kısaca ifade etmek gerekirse; Kürt alfabesi, Diyarbakır Türkçesi'ne çok uygun düştü. Türk alfabesiyle yazsaydım eğer, yazılarımın hiç bir anlamı kalmazdı. Örneğin: Xêr (hayır, sevap), Bêlelixle (böylelikle), Oxır (okur), Xestexana (hastane), Heq (hak), Wış (taaccüp kelimesi) ve benzeri yüzlerce kelimeyi Türk alfabesine göre hangi harflerle, nasıl yazabilirsiniz?
31 Harften oluşan Kürt alfabesine, Kürtçe'de bulunmayan ama Türkçe bir ses olup Diyarbakır Türkçesi'nde yoğun olarak kullanılan (ö)'yü ilave ettim. Böylece Diyarbakır'da konuşulan Türkçe'nin orijinalitesini bozmadan Pırpırım'ı yazabilme olanağı buldum.
..... | 
